Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco. W przypadku sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat licząc od końca roku nabycia nieruchomości trzeba zapłacić podatek od uzyskanego w takim wypadku dochodu (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT) – 19% PIT. Jednak w przypadku przeznaczenia tych środków na tzw. własne cele mieszkaniowe w ciągu 2 lat od zbycia takiej nieruchomości możemy skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży, o którym mowa powyżej (art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT) – sprawa przed NSA toczyła się jeszcze na gruncie innych przepisów, niemniej jednak są one praktycznie tożsame do tych obowiązujących obecnie.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 131 w/w ustawy, wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z kolei ustawodawca w myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 lit d) tej ustawy wskazuje, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in. wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. Sęk w tym, że nie definiuje wskazanych tu pojęć.

Na tej podstawie organ podatkowy uznał, że nie podlegają przedmiotowemu zwolnieniu wydatki poniesione na zakup taśm malarskich, papierowych, folii ochronnych ułatwiających prowadzenie prac remontowo-wykończeniowych we własnym lokalu mieszkalnym. Do wydatków na własne cele mieszkaniowe nie można zaliczyć też wydatku związanego z wywozem odpadów budowlanych. Za wydatki objęte ulgą uznał tylko zakup materiałów budowlanych.

W przytoczonym powyżej orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny jednoznacznie stwierdził, że rozumienie przepisów przedstawione przez Ministra Finansów, a następnie potwierdzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie jest zupełnie błędne. NSA wskazał, że „(…) trudno sobie wyobrazić, aby prace wykończeniowe mogły być prowadzone bez zapewnienia wywozu odpadów, które przy nich powstały. (…) Sąd I instancji negując możliwość zaliczenia wydatków na zakup usługi wywozu odpadów budowlanych, folii ochronnych, taśm malarskich, pominął w zupełności zasady doświadczenia życiowego oraz logiki. Nie uwzględnił prawdopodobnie dynamiki procesów gospodarczych oraz społecznych, które zachodzą w Polsce od wielu lat. Niewyobrażalne, a ponadto karalne jest prowadzenie prac budowlanych, przy których powstają odpady, bez zapewnienia ich właściwego unieszkodliwienia. Ponadto pozostałe wydatki, o których mowa (folie, taśmy) były poniesione przez skarżącego w celu zabezpieczenie remontowanego mienia przed uszkodzeniem (np. folie ochronne). (…) Sąd I instancji dokonując wykładni omawianej regulacji, pominął także normę celu społecznego, którą zawiera. Wymienione przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają za zadanie ułatwienie zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych obywateli”.

Co wynika z w/w orzeczenia? W ramach wydatków na remont, budowę domów czy lokali mieszkalnych można uwzględniać (oprócz zakupu materiałów, usług budowlanych) także koszty wszystkich narzędzi, wyposażenia i usług niezbędnych do przeprowadzenia remontu, rozbudowy, etc.